به اعتقاد بسیاری از متفکران، تربیت شریف‌ترین عملی است که انسان در رابطه با خود و دیگران می‌تواند به انجام برساند. تربیت چه از نقطه نظر ریشه لغوی، چه از لحاظ معنا، اشاره دارد به رشد دادن انسان. این رشد، هر چند که می‌تواند شامل رشد بدنی کودک و نوجوان نیز باشد، لیکن در اصل ناظر است به رشد شخصیت یا شاکله او. تربیت عملی است که موجب رشد روانی انسان شده، او را در جهت رسیدن به سلسله‌ای از اهداف یاری می‌کند. به‌عبارت دیگر، اگر تربیت به‌خوبی و درستی تحقق پیدا کند، انسان خود احساس می‌کند که پیوسته و به شکل روزافزون، صاحب سرمایه‌هایی درونی می‌شود که برخی از آن‌ها قابلیت بروز بیرونی را نیز دارند.

سرفصل های این کتاب به شرح زیر است:

گفتار ۱- این‌گونه تربیت می‌کنیم. تربیت به معنای تغییر رفتار، بدون توجه به انگیزه‌ها و پی‌آمدها.

گفتار‌ ۲- آغاز تربیت‌.

گفتار ۳ – حیطه‌های‌تربیت‌. بعد یا حیطه شناختی‌.

گفتار ۴ – تفاوت‌های‌فردی‌.

گفتار‌ ۵ – نقش انگیزه‌ وهیجان در تربیت‌.

گفتار‌ ۶ – مثبت‌اندیشی در تربیت.

گفتار‌ ۷ – محبّت؛ جایگاه انسان در قلب دیگران.

گفتار‌ ۸ – پرورش کرامت.

گفتار‌ ۹- تشویق و تنبیه‌های انسانی.

گفتار‌ ۱۰ – چگونگی مواجه شدن با ناسازگاری‌های کودکان و نوجوانان.

موضوعات:

تربیت خانوادگی – تربیت کودک – تربیت فرزند

خاطرات

کتاب از آسیب رساندن بپرهیز